Op 4 januari 2021 ben ik naar Dirksland gereden om met Michelle, een mooie witte en dove poes, en met
Elsbeth kennis te maken. Dat ging allemaal heel goed en dus kon ik Michelle meenemen naar haar
nieuwe forever home. In de auto was ze heel stil (mijn vorige poes schreeuwde tijdens de hele rit
naar de dierenarts !) en zat een beetje rond te kijken in haar reismand en ging zelfs even slapen.
Thuisgekomen was ze helemaal niet bang of schuw, maar ging direct op onderzoek uit om even later,
moe als ze was van deze enerverende dag, in haar huisje gaan liggen slapen. De volgende dag was ze
nog steeds alles aan het verkennen en kwam zelfs even bij mij op schoot liggen. Wow ! Al snel heeft
ze ontdekt dat waar ik slaap ook voor haar een lekkere slaapplaats is. En nu slaapt ze ’s nachts alleen
nog maar bij mij op bed. Zo knus !
In het begin keek Michelle bij eten en drinken en spelen voortdurend om zich heen of over haar
schouder. Ze had denk ik het vermoeden dat er nog wel eens een andere kat in de buurt kon zijn. Nu
ze 3 weken bij mij is, is dat al een heel stuk minder. Wij zijn met z’n tweetjes, geen andere dieren,
geen kleine kinderen. Volgens mij vind ze dat heerlijk rustig.
Ik vind het eigenlijk geen verschil maken. Een horende of een dove poes. Het enige verschil is, dat je
haar niet kunt roepen. Ja, dat kan wel, maar er zal geen reactie komen ! Dus als ik iets van haar wil of
haar op iets wil wijzen, moet ik wel in haar gezichtsveld staan. Spelen met het laserlampje vindt ze
geweldig. Ze rent door de kamer, springt op haar papieren tassen die in de kamer liggen of in haar
doos. Ik had allemaal spullen gekocht, zoals een huisje, een soort slaapzak, en een brokjes puzzel. Ik
heb het allemaal teruggebracht. Ze had er geen interesse in. Ze is veel blijer met haar papieren
tassen en haar kleine speeltjes en eierdoos puzzel ! En met haar plekje dicht tegen mij aan op de
bank of op schoot.
Na 3 weken lijkt ze al heel erg aan mij verknocht, want waar ik ga, gaat Michelle ook. Behalve als ze
slaapt. En ik ben al heel erg aan haar verknocht. Ze is echt een lieverd en heeft nog nooit naar mij
uitgehaald of mij gebeten. Ook Michelle heeft een rugzakje, maar ik merk er hier niets van. Dat komt
natuurlijk vooral door de goede zorgen van Elsbeth. Michelle mag altijd bij me blijven !

groetjes Tineke